ஒரு பின்னூட்டம்..ஆல்ப்ஸ் தென்றல் நிஷாவுக்கு..

மிகச்சரி நிஷா அவர்களே..



போராட்ட காலம் முழுவதும் உங்கள் பதிவுகளையும் பரிவையும் நான் தொடர்ந்து கவனித்துதான் வருகிறேன்..
உங்களுடன் பலவேளைகளில் முரண்படுவதாய் ஒப்புக்கு சொன்னாலும் உங்கள் ஒவ்வொரு எழுத்தின் உண்மை நான் அறிவேன்..

போராட்டம் சதவீதங்களில் வெற்றி என்பதெல்லாம் இல்லை..
வெற்றியில் என்ன சதவீதக்கணக்கு?

வெறும் உத்சாகக்குரலும்,வேடிக்கைக்காக வந்துபோன பலரும் இந்த நாட்களில் இருந்தாலும்...
முதற்கண் ஒன்றுகூடல் என்னும் அற்புதமே முதல் வெற்றி...

நேரம் போகவேணும் பாரம்பரிய கலைகளை நடத்தியது..

பெண்பிள்ளைகளை நடத்திக்காட்டிய விதம்...

பெண்பிள்ளைகளை பேசவைத்தது..

உலகத்தை உற்றுப்பார்க்க வைத்து அமெரிக்காவின் பீட்டா தலைமை அலுவலக வாசலிலேயே போராட வைத்தது..

அரசியல்வாதிகளின் மேல் உள்ள அவநம்பிக்கையை வெளிக்காட்டியது..

இயற்கையின் எல்லா இடர்களையும் தாங்கி நின்ற நாட்கள்..

உண்மையில் உதவக்கூடிய சில நல்ல மனிதர்களை கண்டுகொண்டது...

புல்லுருவிகள் என்ன செய்வார்கள் என தெரிந்து கொண்டது..

ஊடகங்கள் திடீரென எப்படி மாறும் என்ற அறிவு பெற்றது..

கடைசியாய்..
அரசாங்க கோழிமுட்டைகள் எப்படி அம்மியை உடைக்கும் என்ற அதிசயம் விளங்கியது..

இன்னும் இருக்கிறது நிஷா அவர்களே..இவர்களின் வெற்றி...
இன்று பெற்ற அடிகள் கூட...அவர்களின் பின்னைய வரலாற்று வெற்றிகளுக்குத்தேவை தான் என்பேன்..

அரைநூற்றாண்டை கடந்த அதிகார..பதவி சுகங்களை அனுபவித்தவர்கள் எளிதாய் தாம்பாளத்தில் வைத்து தந்துவிட  மாட்டார்கள் வெற்றியை என்னும் உண்மையே இந்த அடிகள்...

எங்கள் பிள்ளைகள் இப்போதுதான் காதலிகள் இல்லாமல் கடற்கரைக்குப் போராடவும்..
எங்கள் பெண் பிள்ளைகள் ஆயிரமாயிரம் அண்ணன்களோடும் தம்பிகளோடும் மிக சுதந்திரமாக பேசவும்..
இந்த சமூகத்தை எதை நோக்கித்திருப்பவேண்டும் என்ற அறிவும் பெற்றிருக்கிறார்கள்..

ஒரு தேர்ந்தெடுத்த இயக்குனரின் திரைக்கதை போல் நல்லவனாய் இருப்பவன் வில்லனாக மாறுவதை நேரில் பார்க்கும் வாய்ப்பு அவர்களுக்கு கிடைத்திருக்கிறது..

பேச ஆரம்பித்த சின்ன பிள்ளைகூட இருந்து படித்திருக்கிறான் இந்த பாடத்தை...
இனி அவன் மிகத்தெளிவாக முடிவெடுப்பான்..

ஒன்று தெரியுமா நிஷா..
ஒரு மாநிலத்தின் முதல்வர் அவராகவே அறிவித்து நிகழ்த்த முடியாத அளவுக்கு அவன் வெற்றி என்னும் இமயத்தை தொட்டிருக்கிறான்..
ஒரு போராட்டம் என்பது முழுக்க எதிகளை வெல்வது மட்டுமல்ல..துரோகிகளை அடையாளம் காண்பதும் தான்.
பத்தாண்டுகளுக்கும் மேலும் போராடி கிடைக்காத வெற்றி ஒருவாரத்தில் கிடைத்தது  ஒருபுறம் என்றால்...இதோ இன்று கிடைத்த நிரந்தர வெற்றிக்கான ஓரிரு நாட்கள் கூட பொறுக்காமல் அவசரமாய் கூடி அறிவிக்கும் நன்றி கெட்ட தனமான துரோகத்தை அறிய முடிந்தது...
ஆனாலும் நான் அவர்களை துரோகிகள் என சொல்ல முடியவில்லை..

அந்தரங்களில் அவர்களும் அழுதிருக்கக்கூடிய நல்லவர்களாகவே நினைக்கிறேன்..
என்ன பாடு படுத்தினார்களோ...
அல்லது பட்டார்களோ?

ஆகவே... நிஷா அவர்களே
என் பிள்ளைகள் மிக பிரமாண்டமான வெற்றி பெற்றிருக்கிறார்கள்..
அவர்களை உச்சிமுகர்ந்து பாராட்டலாம்..