விமர்சனக்கோடரிகள்...

அன்பின் சக்திக்கு,

உலகப்புத்தக தினம் கடந்து எழுதுகிறேன். உனக்கு வாசிப்பைப்பற்றி எதுவும் சொல்லவேண்டியது இல்லை தான்.

ஆனால் எழுதுவதைப்பற்றி பல்வேறு விமர்சனங்கள் ஒரு மனிதனை எப்படியெல்லாம் பாதித்துவிடுகிறது என்பதை கேள்விப்படும் போது மனசு கனத்துப்போகிறது.

ஒவ்வொருவருக்கும் தன் அனுபவங்களை,ஆசைகளை பதிவு செய்துவிட வேண்டும் என்ற ஆசையிருக்கும்.

சிலர் வாய்மொழியாக பதிவு
செய்துவிடுவார்கள்.
சிலருக்கு மட்டுமே எழுத்தில் செய்ய இயலும்.

நாட்குறிப்புகளிலும்,நோட்டுகளிலும் எழுதிவைத்துவிட்டு செத்துப்போனவர்களோடு சேர்த்து எரித்ததையும் பார்த்திருக்கிறேன்.

வெகு சிலரிலும் சிலருக்கே தன் எழுத்துகளை பலரின் பார்வைக்கு கொண்டுசெல்லும் வாய்ப்பு அமைகிறது.

கட்டுரைகளாக,படங்களாக,
கவிதைகளாக வடிக்கிறார்கள்.

தன்னுடைய பதிவுகளை பலரும் படிக்கிறார்கள் என்ற உணர்வு எல்லாருக்கும்
இருக்கத்தான் செய்யும்.
எல்லாருக்கும் பிடித்தது போல எழுத நினைப்பதும் சகஜம் தான்.
ஆனால் அது அமைவது வரம்.

பதிவுகளில்  கட்டுரைகளை விட்டுவிடலாம்.
கவிதை எழுதுவோர் படும்பாடு ரொம்பசிரமம்.

அவர்களுக்கு தெரிந்த வார்த்தைகளில் தான் எழுதமுடியும்.
வாசிப்புக்கும்,
உள்வாங்கியதற்கும் உள்ள தொடர்பே கவிதையின் கனம்..

மரபுக்கவிதையில் எழுதுவார்களெனில்,
புதுக்கவிதை எழுதுவோர் புருவமுயர்த்தி பரிகசிப்பதும்,
புதுக்கவிதையெனில் நவீனத்துவம் இல்லையென நகைப்பதும்....

வார்த்தகளின் கால்களை உடைத்து அடுக்கிவைத்திருப்பது கவியா என கண்டனங்கள்...

வரிகளை கொண்டாடும் சிலரின் ரசனை குறித்தும் எள்ளல்..

குழுவாய் தாக்கும் கொடூரம்.

பரிதாபம் சக்தி.

நான் கவிதைகளை பிரித்துப்பார்ப்பதில்லை.
மரபுக்குள் அமைந்து மனசைக்கொள்ளை கொண்ட கவிதைகள் உண்டு.
ஆயிரம் முறை படித்தாலும் விளங்காத நவீன கவிதைகளும் உண்டு.

எழுதுவது கவிஞனின் உரிமை எனில்,வாசிப்பதும் ரசிப்பதும் சுவைப்பவனின் உரிமை.

அன்பின் கவிஞர்களே..
நீங்கள் இமயமாய் வளர்ந்தவர்கள் தான்.
எழுதும் எல்லாரையும் உங்களோடு ஒப்பிட்டு,எழுத ஆரம்பிக்கும் விரல்களை உடைத்து விடாதீர்கள்.
உங்களின் விமர்சன கூரிய நகங்களால் புதிதாய் வருபவர்கள் காயப்பட்டுப்போகிறார்கள்.
சில கோழை மனங்கள் உயிர் உருகியதையும் அறிகிறோம்.

காமுறும் இந்த இதயத்தை வைத்துக்கொண்டா கவிதைகள் எழுதிக்
கொண்டிருக்கின்றீர்கள்?

பாமரனும் புரிந்து கொள்ளும் வரிகள்!
என்ன நினைக்கின்றோமோ
அதன் சூடு குறையாமல் சொல்லிவிடும் வார்த்தைகள்!
வாசிப்புக்கு வெறுப்பு வந்துவிடாத நீளம்!
கடைசிவரை காணும் கண்களுக்கு முடிவில் கொஞ்சம் ஆச்சர்யம்!

அது காதலானாலும்,கருமாதியானாலும்
சமூகத்தைப்பற்றிய சிறிய சிந்தனையேனும்..!!!

என் வரிகளின் இலக்கணமாய் இதைத்தான் கொண்டிருக்கிறேன்.

வாசித்து சிலாகிக்கும் சில நட்புகள் இருக்கின்றன சக்தி...

கவிதையோ இல்லையோ..
ஆனால் ,கண்டிப்பாய் அது நான்...

எழுதுவேன்.

அன்புடன்,
செல்வக்குமார்.