மனக்கடிகாரம்

இந்த செல்போன் எழவெல்லாம்

வராதப்போ கிட்டத்தட்ட எல்லாரும் கொஞ்சநாளாச்சும் கடிகாரம் கட்டிருப்போம்ல..

நானும் தான் கட்டிருக்கேன்..

முக்கித்தக்கி பத்தாப்பு பாஸ் பண்ணுன உடனே எங்கப்பா எனக்கொரு கடிகாரம் வாங்கித்தந்தார்..
ஆட்டோமேட்டிக் ஹெச்.எம்.டி கடிகாரம்..
நான் அந்த டயல் மணிக்கட்டுக்குள்ளாற இருக்கமாதிரிதான் கட்டுவேன்..
ஏன்னா எங்க வாத்தியார் ஒருத்தர் அப்படித்தான் கட்டுவாரு..
அந்த கடிகாரத்துக்கு எண்ணெய் தேச்சு சீயக்காய் போட்டு குளிப்பாடுவதைத்தவிர எல்லாம் செய்வேன்..

ரொம்ப நாள் வச்சுருந்தேன்...
எங்க போச்சுன்னே தெரியல...

அதுக்கும் முன்னாடியே எங்க சின்னப்பத்தா வீட்ல ஒரு சாவி கொடுக்குற சுவர்க்கடிகாரம் இருந்துச்சு..
இப்பவும் தான் இருக்கு..
அந்த வீட்டுக்கு அது அலாரம் அடிக்கிற நேரம் பார்த்து போய் சரியான எண்ணிக்கைல மணி அடிக்குதான்னு பல தடவை எண்ணிருக்கேன்.

கிட்டத்துல தோப்பில் முகமது மீரான் அவர்களின் சிறுகதைத்தொகுப்பு வாசிச்சேன்..
மனுஷன்..
வீடு..விட்டா அவர் ஊரு தவிர எதும் பெருசா எழுத மாட்டாரு..
ஆனா சின்னக்கதையா இருந்தாலும் நம்மையும் சிண்டைப்புடிச்சு இழுத்துத்துட்டுப்போய் கதைக்குள்ள உட்ருவாரு..

அதுல ஒரு கதை "கடிகாரம்" அப்படின்னு..

கடிகாரம்னா அந்தக்கதையில உயிருள்ள ஒரு மூத்தம்மா தான் கடிகாரம்..
வயசான காலமா இருந்தாலும் வீட்ல இருக்கவங்களை நேரத்துக்கு எழுப்புறதும்..
துல்லியமா கணக்கு வச்சுக்குறதுமா ஓடுது கதை..

சீக்கிரமா எழுப்புறதுக்காக பசங்க அந்த பாட்டிய திட்டுறதும் மருமக மூஞ்சிய தூக்கிகிறதும்..
காசு கொடுத்து வாங்குன கடிகாரமெல்லாம் ஏமாத்த அந்த ஒரு சீவன் காலம் சொல்லிச்சொல்லியே ஒரு நாள் மவுத் ஆறதோட கதை முடியுது...

அந்தக்கதை சின்னதா இருந்தாலும் பல நினைவுகளை தூண்டிருச்சு...

ஆமாங்க..
மனுஷப்பய உடம்பு இருக்கே..அது ரொம்பவே அருவுகமான சங்கதி..
நான் உள்பட ரொம்ப பேருக்கு அது புரியிறதே இல்லை.

கி.ரா ஒரு கதையில சொல்லுவாரு..
பிறந்த ஒருமணி நேரத்துல அது ஆட்டுக்குட்டியா இருந்தாலும் நாய்க்குட்டியா இருந்தாலும் தண்ணில தூக்கிப்போட்டா நீச்சல் அடிச்சு பொழச்சுக்கும்..
இந்த மனுசப்பய 60 வயசானாலும் தண்ணில மூச்சுமுட்டி செத்துப்போறானேன்னு...

இயல்பா உடம்புக்குள்ள இருக்க விசயத்துல பல சொல்லலாம்..

திடீர்ன்னு வாயெல்லாம் பரபரக்கும் கடைல போய் வெற்றிலை வாங்கி போடுவோம்..

கடலைமிட்டாய் மேல கொள்ளை ஆசை வரும்..

திட்டாதீக எனக்கெல்லாம் எங்கடா கருவாடு கிடைக்கும்னு தேடும்...
இதெல்லாம்

மனப்பிசாசு செய்யுற வேலை இல்ல..
உடம்பு அதோட தேவைய சொல்லாம சொல்ற சங்கதி..

நான் விவரந்தெரிஞ்சு அலாரம் வச்சு எந்திரிச்சதெல்லாம் கிடையாது..
ராத்திரி தூங்கப்போகும் போது மூணு மணிக்கு எந்திரிக்கனும்னு நினைச்சுட்டு படுத்தா 2.55 க்கு டக்குன்னு முழிப்பு தட்டிரும்..

இந்த கடிகாரத்துக்கு சாவியும் இல்லை பேட்ரியும் கிடையாது..

ஒரு தடவை வீட்டம்மா ரொம்ப எச்சரிச்சதால அலாரம் வச்சுட்டு படுத்து...
எல்லாரும் எழுந்து குளிச்சு கிளம்பி வண்டிய ஸ்டார்ட் பண்ணும்போது தான் அலாரம் அடிச்சுச்சு..

இந்த கடிகாரத்துக்கு ஒரு சிக்கல் இருக்கு..
உடம்பு நல்லா இருந்தாத்தான் வேலை செய்யும்...
கொஞ்சம் சரியில்லன்னா...
போடி மகனே.. நான் எழுப்பி நீ என்ன வேலை செஞ்சு கிழிக்கப்போறன்னு தூங்கவச்சு வேடிக்கை பார்த்துடும்..

ஜப்பான்காரன்  கண்டுபிடுச்ச கடிகாரம் நேரம் சொல்லி எழுப்புற வசதியெல்லாம் வந்தப்புறம் கூட இது பெயிலியரே ஆகாத மாடலா ஓடிட்டேதான் இருக்கும்.

நான் நெனச்சுக்குவேன் நம்ப நெஞ்சுல கைவச்சு பார்க்குறப்போ டக்கு டக்கு கேக்குற சத்தம் கூட இந்த கடிகாரச்சத்தமா இருக்குமோ என.

இத மாதிரி உடம்புல ஏகப்பட்ட சமாச்சாரம் இருக்கும் போல..
நம்ம அறிவுக்கு தெரியுறத சொல்லிக்கலாம்..
இதெல்லாம் விஞ்ஞானப்பூர்வமா யாரும் சொல்லிட்டாகளான்னு எனக்குத்தெரியாதுங்க.

ம்ம்...
சொல்ல மறந்துட்டேன்..
இந்த உயிர்க்கடிகாரம் ரொம்ப குசும்பும் கூடங்க...
நாளைக்கு விடிஞ்சா ஞாயிற்றுக்கிழமை தானேன்னு 2 மணி வரைக்கும் கண்ணு முழிச்சுட்டு காலைல பத்துமணிக்கு எழுந்திருக்கலாம்னு படுத்தா...
5 மணிக்கு எந்திரிடா நாயேன்னு எழுப்பிவிட்டு வேடிக்கையும் பார்க்கும்..
அலாரத்தை நிப்பாட்டிட்டு படுக்கலாம்னா விடாது...
பேட்டரிய பிடுங்கியா போட முடியும்...
இல்லை தூக்கிப்போட்டு உடைக்கவா முடியும்..
பாயையும் வாயையும் மூடிட்டு போயே ஆகனும்..

எல்லாம் சரி..
வேலை மெனக்கெட்டு இது ஒரு பதிவுன்னு ஏன் போடுறேன்னு கேட்குறீங்களா?

இன்னைக்கி ஒரு கல்யாணத்துக்கு போகனும்னு காலைல 4 மணிக்கு அலாரம் வச்சுட்டு படுத்துட்டேன்..

வேலைய காட்டிருச்சு..
ரொம்ப கோவமா என்ன இப்படிப் பண்ணிட்டயேன்னேன்.

ரெண்டு நாளா எதுவுமே எழுதலயேடா..

கல்யாணம் முக்கியமா..
பதிவு முக்கியமான்னு கேட்டுச்சு..

சொல்லுங்க எது முக்கியம்?