சின்னவள் சிரிக்கிறாள்..

வீட்டின் கூடம் தாண்டி விளையாடித்திரிந்தோம்.

சிட்டுக்குருவிகள் வீட்டுக்குள்கூடுகட்டும்

ஒரு நாளும் வீட்டுக்குள் படுத்ததில்லை

வீதி எங்கள் பள்ளியறை.

அரசுப்பள்ளியன்றி வேறொன்றும் அறிந்ததில்லை.

பிள்ளையென்றும் பெண்னென்றும்

பேதங்கள் இருந்ததில்லை.

சாமிக்கு தேரிழுத்து சென்ற நாங்கள்...

சாவுக்கு தோள் கொடுக்க மறுத்ததில்லை.

தாத்தாவின் வேட்டி முடிப்பில் பலகாரம்,

பாட்டியின் சுருக்குப்பையில் காம்புடன்,கதைகள்.

அத்தைகளின் அலங்காரம்,

அடுப்படி மரஅடுப்பில் அம்மாவின் அலங்கோலம்.

அத்தி பூத்தாற்போல் அப்பாவின் குறுஞ்சிரிப்பு.

வருடமொருமுறை வண்டிகட்டிச் செல்லும்

திருவிழா இரவுகள்

'பொசுக்'கென விடிந்த மாயமின்னும் புரியவில்லை.

மாமாக்கள் கற்றுத்தந்த நீச்சல்...

சித்தப்பா பெரியப்பா சின்னத்தை பெரியத்தை...

எல்லாமாய் இருந்த வீடு..

என் அத்தை இருவருக்கு மணமுடித்த முற்றம்.

என்னோடு எல்லோரையும் பெற்றுப்போட்ட உள்கூடம்..

வரிசையாய் உட்கார்ந்து விருந்துண்ட நடு வீடு...

செத்துப்போன தாத்தா. பாட்டி

சிங்காரிச்சு வைத்த திண்ணை.

கூடுகள் கலைவது போல்

வீடுகள் கலைந்தன.....

பண்பாடு,முன்னேற்றம் எல்லாமே

உறவுகள் நிறைந்த வீடுகளில் விளைவதம்மா...

முகங்களைத்தொலைத்ததனால்

முகநூலில் நட்பின் தேடல்.

காம்பவுண்டு வீடுகளில் வளர்ந்துவிட்ட  கண்மணியே...

காலம் சரியில்லை கவனமென்றேன்...

சிரிக்கிறாள் சின்னவள்.

------------------------------ 

இப்படைப்பு, “வலைப்பதிவர் திருவிழா-2015” மற்றும் தமிழ்இணையக் கல்விக்கழகம் நடத்தும் “மின்தமிழ் இலக்கியப்போட்டிகள்-2015“ இன் ஐந்து வகைகளில் வகை-4 புதுக்கவிதைப் போட்டிக்காகவே (முன்னேறிய உலகில் பண்பாட்டின் தேவை குறித்த புதுக்கவிதை) எழுதப்பட்டது. இது என் சொந்தப் படைப்பு என்றும் இதற்கு முன் எங்கும் வெளியிடப்படவில்லை என்றும் இப்போட்டிக்கான முடிவுகள் வெளிவரும்வரை வேறெங்கும் வெளியிடப்படமாட்டாது என்றும் உறுதி கூறுகின்றேன்.