சின்னவளும்
நானும்
திரும்பிய சாலையில்..
சிதறிய
குல்மொஹர் மரத்தின்
பச்சைக்காய்களை
ஊதித்தின்கிறேன்.
நுழைந்ததும்
பரபரக்கிறாள்..
விஷமாயிருக்குமோ
என
விழிகள் நனைக்க
பற்பசை நீட்டி
தாதியாகிறாள்.
சொல்லவே
போவதில்லை..
சப்பாத்திக்கள்ளிப்
பழங்களும்
என்
சாப்பாடான
இளமையை...
சொல்லா விட்டாலும் புரிந்து கொள்வார்கள்...
பதிலளிநீக்குவிரும்பிய எதுவும் விஷமாவதில்லை
பதிலளிநீக்குஅக்கறையாய் அவள் அருகிலிருக்கும்போது!
அருமை
பதிலளிநீக்குபடம் பார்த்து புரிந்துகொண்டேன் நண்பரே.......
பதிலளிநீக்குஇறுதி வரிகள் இன்னும் கொஞ்சம்
பதிலளிநீக்குஅழுத்தமாய் திட்டவட்டமாய் இருந்தால்
கவிதை இன்னும் சிறப்பாய் இருக்குமோ ?
உண்மைதான்....இக்காலக்குழந்தைகள் பார்த்தே இருக்க மாட்டார்கள்
பதிலளிநீக்குசெம கவிதை சார்.. தளம் புதிது.. இனி தொடர்வேன்... பிக்சர் சூப்பர்..
பதிலளிநீக்கும்ம்ம் சப்பாத்தி என்றால் நாம் சுட்டுச் சாப்பிடும் சப்பாத்திதான் தெரியும் இத்தலைமுறையினறுக்கு சப்பாத்திக் கள்ளி தெரிந்திருக்குமே சின்னவளுக்கு....தெரியாமல் இருக்குமா என்ன....
பதிலளிநீக்குபுகைப்படமும் அழகு நண்பரே..
பதிலளிநீக்கு